ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Η  ΕΡΓΑΣΙΑ  ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ

     Μην έχοντας πάει ποτέ στο "Empire State Building" με δανεικά από ξένους για να πιούμε καφέ, όπως οι τράπεζες παλιών αμαρτωλών "εποχών" δελέαζαν τους αφελείς ...ψηφοφόρους, οι "Έλληνες Κένταυροι" έχουμε ξαναζωντανέψει στη καθημερινότητά μας τις πραγματικές Αξίες της ζωής με πρώτιστη την πνευματική αλλά και χειρωνακτικήν εργασία.

     Στο Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" συνεχίζονται οι εργασίες για την κατασκευή ενός κυκλοτερούς μέσα στο οποίο θα μπορούν να εκπαιδεύονται τα αλογάκια της Ομάδος.

     Με σκληρήν εργασία, ο επικεφαλής του Παραρτήματος Αθανάσιος με τους βοηθούς του Ιωάννα, Μελέτη, Χρύσανθο και άλλους, όχι μόνο κινούνται προς την ολοκλήρωση του μικρού αλλά σημαντικού, αυτού, έργου αλλά, ταυτοχρόνως, δεν παραλείπουν και τις Προπονήσεις τους.

     Είναι χαρακτηριστική η 'σύμπτωση" της ενάρετης καθημερινότητος όλων των "Ελλήνων Κενταύρων" όπου και εάν αυτοί βρίσκονται και υπάρχουν, αποτελώντας μια "κυψέλη' παραγωγής θετικού έργου, όπως ήταν και ο αρχικός ιδρυτικός οραματισμός του θεμελιωτή τους.

     Και αυτό το ιδρυτικό όραμα το κάνει πράξη και το Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" το οποίο αποτελεί ένα δημιουργικό εργοτάξιο αγαθού έργου.

     Σήμερα που η κοινωνία εκφυλίζεται και αυτο-αφανίζεται στις συνοικιακές καφετέριες με τον "φραπέ" των τριών ευρώ να εξελίσσεται στη ..."φραπεδούμπα" των ...εννέα ευρώ [αν δεν το ξέρετε, τώρα σερβίρεται νέα "έκδοση" δεόντως ...υπερτιμημένη] οι "Έλληνες Κένταυροι" μακροημερεύουμε ακμαίοι, τηρώντας τον κανόνα της εργασίας η οποία όχι μόνον απελευθερώνει αλλά και διατηρεί τον Άνθρωπο οξυγονωμένο και υγιή.

     Ο Αθανάσιος, η Ιωάννα, ο Μελέτης, ο Χρύσανθος, ο Χριστόφορος, η Αναστασία, ο Ιφικράτης, ο Κωνσταντίνος, ο Γεώργιος, η Χρυσούλα, η Μαρία και άλλοι 350 "Έλληνες Κένταυροι" καταφέραμε να κάνουμε χαρά την καθημερινότητά μας μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον καλλιεργώντας και ωφελώντας εαυτούς και ...αλλήλους.

     Κρίμα που η ευρύτερη και πολλαπλώς χρεωκοπημένη κοινωνία δεν είναι σε θέση να ανακαλύψει ωφέλιμα "μονοπάτια" πάνω στα οποία θα μπορούσε να είναι, το ίδιο με εμάς, ευτυχής και δημιουργική.

     Ας ορθώσουμε, λοιπόν, όσο πιο ψηλά γίνεται τον φράχτη κρατώντας μακριά το "έξωθεν" ημών μίασμα το οποίο, άλλωστε, βαίνει προς εξαφάνιση, μιας και καθήκον μας είναι να διατηρήσουμε εαυτούς ακέραιους εν όψει των νέων προοπτικών που ζύγωσαν, πια, με την "ανάσα" των εξελίξεων αισθητή τριγύρω μας... Κι αυτός ο "φράχτης" στη περιρρέουσα νοσηρότητα είναι και το βασικό προληπτικό μέτρο διασφαλίσεως της ακεραιότητός μας, όπως έδειξε και ο άλλος "φράχτης" στην Ουγγαρία, την σύγχρονη κοιτίδα καταγωγής της Ομάδος μας. Κι όλα αυτά αφού η ομαδική βλακεία μπορεί να μην είναι "κολλητική"  αλλά είναι τόσο επιβαρυντική ως ανασταλτικό κάθε προόδου, με αποτέλεσμα να πρέπει να κρατείται μακράν όσων επιδιώκουν την πρόοδο.

     Διότι ο αυτοσεβασμός, αυτή η βασική "αυτοπροστασία" υπό συνθήκες επερχόμενης ..."καταιγίδος" αποτελεί την προτεραιότητα για όποιον θέλει να επιβιώσει ηθικά και φυσικά. Κι όταν οι άρρωστοι αυτοεγκλωβίζονται στα καβαφικά τους "τείχη", καθήκον ημών των υγιών είναι να ενισχύουμε την "καραντίνα" τους με επιπρόσθετους "φράχτες" ασφαλείας.